Po długiej chorobie odeszła Elżbieta Kuczyńska. Piosenkarka i gitarzystka, propagatorka poezji śpiewanej oraz reżyser teatrów młodzieżowych. Laureatka Festiwalu Piosenki Radzieckiej oraz Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej. Laureatka Motyla – Nagrody Kulturalnej Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego w 2009 roku.
Urodzona w Warszawie. W Gorzowie od 1973 roku. Absolwentka Politechniki Poznańskiej (1973, magister inżynier elektryk). Ukończyła Papieski Fakultet Teologiczny we Wrocławiu oraz studia podyplomowe kultury żywego słowa na Uniwersytecie Warszawskim i studium pomocy psychologicznej na Uniwersytecie Poznańskim. Jest też socjoterapeutą (Ośrodek Gestalt Kraków). Muzycznie zadebiutowała na początku lat 60. jako sopranistka w Chórze Kantatowo-Oratoryjnym Filharmonii Poznańskiej (dyrygent Zdzisław Szostak). Podczas studiów zainteresowała się piosenką poetycką i turystyczną. Śpiewała, akompaniując sobie na gitarze i wzorując się na repertuarze początkującej wówczas Wolnej Grupy Bukowina. Jej pierwszym sukcesem była główna nagroda na I Festiwalu Studenckiej Piosenki Rajdowej w Poznaniu (1969). W latach 70. zdobywała główne nagrody na wszystkich liczących się konkursach i festiwalach w Polsce. Zdobyła Złoty Samowar i nagrodę dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (1974) oraz jedną z trzech głównych nagród w konkursie Mikrofon dla Wszystkich podczas XII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1974). Jest laureatką Złotego Kameleona na Wielkopolskich Rytmach Młodych (Jarocin, 1976), III nagrody IV Ogólnopolskich Spotkań Zamkowych Śpiewajmy Poezję (Olsztyn, 1977) oraz zdobywczynią Złotego Pierścienia i nagrody dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu (1978). Śpiewała na koncertach w Niemczech, Rosji i Jugosławii.
Mimo wielu propozycji, nie zdecydowała się na karierę zawodowej piosenkarki, pozostając wierna piosence studenckiej i turystycznej oraz poezji śpiewanej. Uczestniczy w kameralnych koncertach okazjonalnych i charytatywnych.
Jej nagrania były wykorzystane przez rozgłośnię Radia „Solidarność”. W 1988 roku brała udział w edycjach podziemnej „Gazety Mówionej”, redagowanej przez Rafała Zapadkę.
Od lat 90. związana z Młodzieżowym Domem Kultury, gdzie prowadzi zajęcia z grupami teatralnymi. Jako reżyser teatrów młodzieżowych ma na swoim koncie ponad 50 przygotowanych i wyreżyserowanych spektakli. Wspierała w działalności gorzowski Teatr Kreatury i zagrała w jego sztukach (Bar Świat [1992] i Elżbieta Bam [1999, do której – obok Ewy Dubickiej – przygotowała też muzykę]). Wyreżyserowała monodram Anny Duk Persepolis, nagrodzony Złotą Podkową Pegaza na Ogólnopolskim Festiwalu Monodramów w Suwałkach (2008).
W roku 2009 otrzymała Odznakę Honorową Miasta Gorzowa Wlkp. za wybitne zasługi dla rozwoju miasta i Motyla – nagrodę kulturalną prezydenta miasta za całokształt dorobku. W listopadzie 2016 roku w Jazz Clubie Pod Filarami odbył się jej benefis z okazji 45-lecia pracy artystycznej. Była bohaterką reportażu pt. Nie żądam od życia zbyt wiele, zrealizowanego przez Izabelę Patek (Radio Zachód) w cyklu Spotkanie z Reportażem Radiowym (2018).
Za: encyklopedia.wimbp.gorzow.pl